بررسی شکار پس از انتشار بذر چهار گونه از علف‌های هرز در کشتزارهای ذرت

با انجام آزمایش‌های صحرایی، شکار پس از انتشار بذر علف‌های هرز تاج‌خروس (Amaranthusretroflexus)، سلمه‌تره (Chenopodium album)، قیاق (Sorghum halepense) و تاتوره (Daturastramonium) در کشتزارهای ذرت مشهد و چناران، در تابستان و پاییز 1386 و در طی هفت هفتۀ متوالی بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل گونۀ علف هرز، زمان نمونه‌برداری و استفاده از قفس بودند. برای بررسی نقش پرندگان در شکار پس از انتشار بذر، از قفس های توری و برای تعیین نوع و شمار شکارگران بی‌مهره، از ظرف‌های پلاستیکی به‌عنوان تله استفاده شد. میزان شکار پس از انتشار بذر گونه‌های مختلف در بین کشتزارها و نیز در هر کشتزار با هم تفاوت معنی‌دار داشت. میانگین کل شکار در کشتزار ذرت منطقۀ چناران (55درصد) بیشتر از کشتزار ذرت منطقۀ مشهد (47درصد) بود که می‌تواند ناشی از عامل‌هایی چون روش آبیاری و نیز شمار شکارگران در دو کشتزار باشد. صرف‌نظر از نوسان میزان شکار پس از انتشار، با رفتن به‌سوی آخرین نمونه‌برداری، الگوی شکار پس از انتشار، روند کاهشی را نشان داد. در هر دو منطقه، تأثیر شکارگران پرنده بر میزان شکار معنی‌دار نبود. شکارگران بی‌مهره، اصلی‌ترین گروه شکارگران در هر دو منطقه بودند و مورچه‌ها، بیشترین شمار شکارگران بی‌مهره را به خود اختصاص دادند اما دیگر بی‌مهرگان بذرخوار مانند جیرجیرک‌ها و سوسک‌های کارابیدۀ بذرخوار نیز در تله‌ها به دام افتادند.